تأثیر افزایش مایعات وریدی بر طول مدت و نتایج زایمان در زنان نخست زا: یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده

زمینه و هدف: محدودیت دریافت مایعات در زنان زائو، از عوامل مؤثر بر انقباضات رحم و طول مدت زایمان است. تاکنون مطالعات متعددی در خصوص تأثیر مایع رسانی حین لیبر انجام یافته و نتایج متفاوتی را گزارش نموده اند. لذا این مطالعه با هدف تعیین تأثیر افزایش مایعات وریدی بر روند و نتایج زایمان در زنان بدون محدودیت دریافت مایعات خوراکی انجام گرفته است .   روش بررسی: در کارآزمایی بالینی، 120 زن نخست زای مراجعه کننده به زایشگاه بیمارستان مصطفی خمینی ایلام طی بهمن ماه 88 لغایت آذر ماه 89 مورد بررسی قرار گرفتند. شرکت کنندگان شامل حاملگی تک قلو و بدون مشکلات دوران بارداری بوده و به صورت تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند. گروه اول مراقبت معمول حین لیبر و گروه های دوم تا چهارم سرم رینگر را با سرعت60، 120 و 240 سی سی در ساعت دریافت نمودند. مصرف مایعات خوراکی صاف در همه گروه ها بدون محدودیت بود. تحلیل آماری با استفاده آزمون های آنالیز واریانس و کای اسکوئر در نرم افزار spss v.16 انجام و 05/0> p معنادار در نظر گرفته شد .   یافته ها : شرکت کنندگان از نظر عوامل مؤثر بر مدت زایمان همسان بودند. میانگین و انحراف معیار مدت مرحله فعال زایمان در گروه های مداخله، به طور معنادار کوتاه تر از گروه شاهد بود. گروه ها از نظر طول مدت مرحله دوم زایمان، تقویت انقباضات زایمانی با اکسی توسین و لیبر طولانی اختلاف معنادار داشتند. فراوانی سزارین در گروه 240 سی سی در ساعت از سایر گروه ها کم تر بود، اما این اختلاف از نظر آماری معنادار نبود. گروه ها از نظر آپگار نوزادی تفاوت آماری معنادار نداشتند .   نتیجه گیری: افزایش دریافت مایعات وریدی در طول لیبر، سبب کاهش طول مدت زایمان گردیده و هیچ عارضه مادری و جنینی در استفاده کنندگان گزارش نشد. لذا افزایش دریافت مایعات در زنان زائو توصیه می شود .